Alderdi Popularra eta VOX ez dira ezkutatzen eta ez dute disimulatzen. Gure aurka datoz, eta telebistako adierazpen bakoitzean, mitinean edo sare sozialetan argi utzi dute: LGTBI kolektiboaren aurkako, emakumeen aurkako, eta migratzaileen aurkako gerra nahi dute.
Aberriaren, zezenketen eta Guardia Zibilaren defendatzaile horien ohiko irainei, mespretxuei eta erasoei, udal gobernu autonomiko berrietan aplikatzen hasiko diren politikak gehitu behar dizkiegu. Maiatzaren 28ko hauteskundeetako emaitzen eta uztailean Moncloara garaile itzultzeko aukeraren aurrean, indartsu sentitzen dira, eta klase gorroto LGTBI-fobikoa paparra aterata erakusten dute.
Mehatxu oso larria dira gure eskubideentzat. VOXek uztailaren 23aren kanpainaurrea hasi du, Madrilgo erdigunean pankarta erraldoi bat jarriz, eta bertan esku bat -Espainiako pultseritarekin, noski- ikus dezakegu, logo feminista, LGTBI bandera edo bandera komunista zaborretara botatzen. “Erabaki zer axola duen”, esaten digu ultraeskuinak. Ez txiringitoei, separatismoari edo 2030 Agendari. Zeren alde egiten dute apustu? Askatasuna, segurtasuna, mugak eta familia. Ileak punta-puntan jartzen dituen asmoak.
VOXek eta PPk eraikin publikoetan LGTBI banderak debekatzea adostu dute, baita Náquera-ko indarkeria matxistaren aurkako kontzentrazioak ere. Toledoko Udalean dagoeneko, ortzadarraren ikurra kendu dute, eta Berdintasun, LGTBI eta Genero zinegotzia desegin dute, Orihuelan eta Ciudad Realen Familia zinegotzia sortzeko. Horrelako irudiak geografia osoan zehar errepikatzen dira. Alberto Núñez Feijooren alderdiak Balearretako Parlamentuan gailentzea erraztu duen faxistaren astakeriak ikusi besterik ez dago: “emakumeak beligeranteagoak dira, zakilik ez dutelako” edo “LGTBI propaganda goitik ezarritako ingeniaritza sozial libertizida da”. Valentziako Erkidegoan, gauza bera: PP-VOX akordioaren 50 puntuek balio katolikoak, apostolikoak eta erromatarrak goraipatzen dituzte. Duela bi urte Murtzian konbertsio terapiak debekatzearen aurka bozkatu zuen jendilaje faxista bera da.
Zabor bera dira, ideologia bera partekatzen dute. Komunikabideek “eskuin demokratiko” eta “ultra” baten arteko bereizketa egin nahi badute ere, ez dute inor engainatzen. Frankisten oinordekoak dira, 40 urtez askatasun demokratiko eta sozial guztiak zapaldu zituen diktaduraren defendatzaileak, emakumeak garbitzen eta seme-alabekin etxeko lau hormen artean giltzapetzen zituztenenak, eta lesbianak edo transak kartzelara eramaten zituztenenak, desbideratuak, gaixoak eta arriskutsuak izatea leporatuz.
Indarkeria LGTBI-fobikoak gora egin izanaren erantzuleak dira. Diskurtso gero eta faxistagoekin, euren oinarri sozialaren lerroak estutu nahi dituzte, erasoen jo puntua geure gainean jartzeko. Mundu mailako fenomenoa da. Ba al dago alderik VOXek eta PPk LGTBI edo emakumeen arloan proposatzen duten programaren, Hungariako Viktor Orbanen, Poloniako PiS-aren edo Italiako Giorgia Meloniren politikekin? Ez!
Faxismoa ez da eztabaidatzen, borrokatu egiten da. Klaseko harrotasun eta antikapitalista baten alde!
Erreakzioaren alderdi politikoak, enpresariak eta bankariak, epaileak, apaizak eta apezpikuak… erasoaldi erreakzionario honen atzean daude. Gizon harroputz horiek, puru eta putetxekoak, gauez ehizara ateratzen direnak, emakume trans edo mutil gay gazteak jipoitzera, mendeku gosez daude. Azken urteotan burua makurtu eta mihia kosk egin behar izan dioten guztiek, milioika mobilizatu dituen mugimendu feminista borrokalari baten aurrean, LGTBI eskubideen eta harrotasun kritikoaren aldeko protesten aurrean, urtero zigilu antifaxista eta antikapitalista argia duten gazte gehiago biltzen dituztenen aurrean... orain uste dute beren garaia heldu dela, hemen benetan nork agintzen duen erakusteko.
Eta arazo nagusia da PSOEk, Pedro Sanchezek eta bere ministro transfoboek gure etsaiei haizea ematen eta demagogia antifeminista eta LGTBI-fobikoa zabaltzea ahalbidetzen dutela. Koalizio-gobernuaren lau urte hauetan, gure kolektiboaren aurkako erasoak ugaritu egin dira, kolpatzen gaituzten naziak leun baino leunago hartu dituzte, Marlaskak polizia gure manifestazioak zapaltzera bidaltzen zituen bitartean. Horien aldetik, Carmen Calvo eta VOX-en diskurtsoaren inbidiarik ez duen transfobia nazkagarria jasan behar izan dugu. Hori guztia nahikoa ez balitz, Gobernuko presidenteak Irene Monteroren aurkako aiztoa atera du, Parlamentuan askok kalean oihu egiten genuena esateko adorea izan duen, eta Trans Legea eta “soilik bai da bai” legea bultzatu zituen ministro bakarraren aurka. Hau da, berdintasun eta LGTBI arloan lege-aurrerapenen (epelak, baina positiboak) arduradunaren aurka gerra ireki du. Horrela nahi al du "ezker" honek eskuin muturra geldiarazi hurrengo uztailaren 23an? PPren diskurtsora hurbilduz? Gauzak nola diren ikusita, norbait harritzen al du Amelia Valcarcelek, historikoki PSOErekin lotura duen filosofo honek, alderdi urdinari botoa eskatu eta Feijoori bere "konfiantza" erakutsi izana? Egia esan, ez asko.
Horrela ez da faxismoa geldiarazten. Horrela, alfonbra gorri bat jartzen zaie, abiadura handiagoarekin aurrera egin dezaten. Uztailaren 23an eskuinak irabazi dezake eta, egiten badu, askoz indartsuago sentituko da gure eskubide guztiak erasotzeko. Berriro armairura bidali nahi izango gaituzte, gure sexualitatea estigmaz, beldurrez eta isilik bizitzera. Baina gauza bat argi izan behar dugu: PP-k eta VOX-ek erakundeak kontrolatu ahal izango dituzte, baina kaleak gureak izaten jarraituko dute. Antolatzen garenean dugun indarrean oinarrituz eta programa antikapitalista eta iraultzaile bat defendatuz bakarrik defendatu ahal izango dugu kendu nahi diguten guztia.
Gure bizitzako alderdi guztietan aske izan nahi badugu, kapitalismoarekin eta bere defendatzaileekin amaitu behar dugu. Harrotasun kritikoaren manifestazioak oso data garrantzitsua izango dira erresistentzia antifaxista eta klasekoa altxatzeko. Langile klaseko gayak, lesbianak, bisexualak eta transak gara. Eta langile klaseak ez du amore ematen. Atzerapausorik ez faxismoaren eta LGTBI-fobiaren aurka.
Guztiok mobilizazioetara!
