Maiatzean, azken 22 urteetako langabezi tasaren igotze handiena eman da AEBetan. Irlandako Errepublikako 26 kondaduetan berriz azken 15 urteetako handiena izan da. Irlandako krisi ekonomikoak ere derrigor bultzatuko du klase borroka.  

PSOEren gobernuak kapitalisten interesak defendatzen jarraitzen duen bitartean UGT eta CCOOko agintariek edozein aitzakia jartzen dute garraiolarien borroka ez bultzatzeko.

Orain dela gutxi Nepalen aukeratu den batzar konstituzioegilea, 2006ko apirileko altxamenduaren ondorioz, mugimenduan da dagoeneko. Monarkiaren bukaeraren adierazpen formala aldarrikatu du. Baina nahikoa al da masentzat monarkia kentzea? Hori al zen masek 2006ko altxamenduan nahi zuten bakarra?

AEBek uste baino zailtasun handiagoak dituzte Ekialde Hurbila kontrolpean edukitzeko. Irak erasotzearen helburuetako bat zen hori, baina denborak erakutsi du inperialismoaren ikuspuntutik ere akats larri izaten ari dela gerra hau.   

Gerrillen eta narkotrafikoaren aitzakiarekin etengabeko da ezkerreko militante eta sindikalistek jasaten duten jazarpena Kolonbian. Honetaz gain, Venezuelako iraultza erasotzeko ere erabiltzen dituzte ejertzitoa eta paramilitarrak.  

Nahiz eta Evo Moralesen gobernuak hainbat ahultasun erakutsi Santa Cruzko oligarkiaren aurrean, masa boliviarrek ez diote uko egin borrokari. Ez daude prest oligarkiaren eta inperialismoaren zapalkuntza irensteko.

Frantziako Iraultzak, bere erradikalizazio fase gorenean, monarkiari burua moztu zion, modu literal batean. Jaun feudalen eta Elizaren agintea irauli zuten iraultzaileek. Euren botere ekonomikoa (lurraren gaineko jabegoa, batez ere) nekazarien artean banatu zen, Frantziaren oinarri sozial garrantzitsuenetakoa izango zen nekazal burgesia...