Masak berriro ere ofentsibara pasatu dira. Bolivian ere, Venezuelan bezala, alternatiba bakarra sozialismoa da eta hau masen antolakuntza eta iniziatiba iraultzailean oinarritu daiteke soilik.

Indian ere ezkerreko alderdien buruek kapitalismoa babesten jarraitzen badute bide bakarra ekonomia neoliberala izango da eta honek zer esan nahi du? Zoriontasuna aberatsentzat eta miseria behartsuentzat.

Hala ere ez da nahikoa burgesia eta inperialismoa hautesontzietan garaitzea, beharrezkoa da kapitalismoarekin amaitzea eta horretarako mugimendu bolivartarrak beharrezkoa du alternatiba iraultzaile-marxista bat altxatzea.

George W. Bushek telebistaren bidez Irakerako Estatu Batuek izango duten “estrategia berria” aurkeztu zuen. Gerrarekin nekatuta dagoen nazioarekiko pazientzia eskatu zuen, AEBen orain arteko estrategiak porrot egin duela aitortuz.

Ekoizpen kapitalistaren prozesuak birsortu eta betikotu egiten ditu langileak bizitzeko bere burua saltzera behartzen duten baldintzak, kapitalistari bera erosteko eta aberasteko bidea ematen dion bitartean.

Sadam Husseinen ejekuzioa ezin zen zinikoago kalkulatu Alberdi Errepublikarraren partetik. Bere ejekuzioak ez du herri irakiarra jasaten ari den miseria, zapalkuntza eta biolentziarekin amaituko. Seguruenik ejekuzio honek chiiten eta sunnien arteko enfrentamendu sektarioa handitzea lortuko du.

Chavezek Jose Ramon Rivero Gonzalez, Lan Ministro izendatu zuenean egindako adierazpenak: “Cuando yo lo llamo, él me dice, 'Presidente yo quiero decirle algo, antes de que le vayan a decir en otra parte... yo soy trotskista'. Yo le dije, bueno ¿cuál es el problema?, ¡yo también soy trotskista!. Yo...

Honako hau esan zuen pasa den astelehenean Hugo Chavezek hitzez hitz: "Todos esos sectores estratégicos, todo aquello que fue privatizado, nacionalícese".