Langile klasearen ezkerreko alternatibaren alde!
SPDk, Berdeek eta Liberalek (FDP) osatutako “semaforo koalizio” Gobernua erori egin da hauteskunde federaletatik urtebetera.
Hauteskundeak 2025eko otsailera aurreratzea krisi ekonomiko sakoneko unean gertatu da. Egoera kritikoa da Alemaniako industria-sektorean, ezegonkortasun izugarria dago nazioartean Trump Etxe Zurira itzultzean, eta muturreko polarizazio soziala dago, AfD muturreko eskuinaren gorakadarekin.
Kolapso horren atzean, Alemaniako burgesiaren hainbat sektoreren interesak daude. Izan ere, Ukrainako gerra piztu zenetik, AEBk Txinarekin eta Errusiarekin duen gatazka inperialistari nola aurre egin eta kapitalismo alemaniarrak bizi duen krisi sakonari erantzuteko estrategia bati buruz eztabaidatzen aritu dira..
Saxoniako eta Turingiako hauteskundeetan, CDUk eta AfDk botoen % 62,5 lortu zituzten, eta Gobernua osatzen duten alderdiek % 13,3 baino ez. Emaitza txar horiei Brandeburgoko hauteskundeetakoak gehitu zitzaizkien, eta Alemaniako kapitalaren talde erabakigarri batek ondorioztatu zuen “semaforo koalizioa” hilda zegoela eta lehenbailehen ordezkatu behar zela.
FDPk, Alemaniako kapital finantzarioari lotuta dagoena, krisiari aurre egiteko bere egitasmoa aurkeztu zuen, koalizioaren barneko tirabirak nahita lehertaraziz eta SPDa kinka larrian jarriz. Azkenik, gure adierazpenetan adierazi genuen bezala [1], hauteskundeak aurreratzea saihestezina izan da.
Gobernu ultramilitarista eta gerrazalea kapitalista handien zerbitzura
Koalizio-gobernua, CDUren eta SPDren arteko Batasun Nazionaleko bi Gobernuren ondoren, klase menperatzailearen sektore baten saiakera bat izan zen covid delakoak kapitalisten mesedetan sortutako krisi larria kudeatzeko, baina politika sozialak egiteko promesaren pean. Hala ere, bere diskurtso social guztia itxura hutsa zela argi geratu da..
Txinaren eta AEBen arteko borroka antiinperialistaren ondorioz Alemania baztertuta geratu da munduko potentzia gisa eta horren ondorioz kapitalismo alemaniarraren krisia larriagotu denez, ez da inolako erreformarako tarterik geratu Kapitalismoaren irizpideen arabera.
Koalizioak berak egoera kontraesankorretan murgilduta egon da. Alde batetik, Berdeak, alderdi otanista eta militaristena, sionistazaleena eta Kieveko Gobernu naziaren aldekoena. Bestetik, SPDa. zatituta dagoena, burokrazia sindikalean oinarritzen dena eta, neurri batean, Errusiarekin eta Txinarekin negozioak dituzten sektoreak ordezkatzen dituena; izan ere, sektore horien irabaziek pairatu dute eragin zuzena izan dute energiaren kostuen igoeraren eta Estatu Batuek ezarritako zigor-politikaren ondorioz.
Gobernu hau gure gizarte-hondamendiaren erantzulea: zerbitzu publikoen hondoratzea, kaleratze masiboak eta lan-sarien jaitsiera basatia inflazio izugarria dagoenean. Politika horiek bidea ireki dute AfDa zabal dadin, eta alderdi honen demagogia soziala langile klasearen sektore desmoralizatu garrantzitsuetara iritsi da, bereziki Ekialdean.
Gaur egun, Alemanian ia 14 milioi pertsonari eragiten die pobreziak, 2019an baino milioi bat gehiagori eta 2006an baino 2,7 milioi gehiagori. Bitartean, bere buruari Gobernu sozial deitzen dion horrek erdira murriztu du gizarte-laguntzako gastu garbia. 2019an gastu hori 32.000 milioi eurotik gorakoa bazen, 2021ean eta 2022an 15.350 eta 14.940 milioikoa izan zen, hurrenez hurren.
Aldi berean, Bundeswehr Armadaren aurrekontua 100.000 milioi eurotan handitu zen, lehen aldiz BPGaren % 2ra iritsiz. Hiru urte hauetan, Alemaniako arma-industriak etekin handiak lortu ditu. 2024an, Rheinmetallek, Europako munizio ekoizle handienak, % 48 handitu zituen eskaerak, 52.000 milioi euroko errekorra lortuz [2]. Bundeswehr munduko armadarik finantzatuenetako bat bihurtu da. Eta dena sozialdemokraten gidaritzapean, euren gobernua Hirugarren Reichetik militaristena bihurtu baitute!
Zerga-pizgarriak eta dirulaguntzak dituzten enpresa handiak diru publikoz puztu ondoren, eta osasun-sistema aurrekontu-murrizketekin eta pribatizazio gehiagorekin gogor kaltetu ondoren, orain SPDk eta Berdeek zorra mugatzeko politikei amaiera emateaz mintzo. Politika horiek SPDk berak sartu zituen Konstituzioan, Merkelekin batera gobernatzen zuenean.
Aurreikusten duten hauteskunde-hondamendia saihesteko demagogiara jo dute, baina batez ere enpresa handiei milioi asko gehiago bermatzeko. Ezerk ezin du ukatu Gobernu honen benetako izaera finantza-kapitalaren eta enpresa handien ordezkari leial gisa.
CDU indartzea eta AfD ultraeskuinaren egundoko hazkundea
Testuinguru horretan, CDU eta, batez ere, AfDren ultraeskuin neofaxista indartzen ari dira. Azken inkesten arabera, AfDk botoen % 19 lor ditzake, babesa ia bikoiztuz, eta bosgarren indarra izatetik bigarren indarra izatera pasa daiteke, SPDren gainetik! CDUk ere emaitza onak lortuko lituzke, eta hauteskundeak irabazteko aukera izango luke, % 32tik gorako babesarekin, baina Merkelek 2013an lortutako % 40tik urrun.
Aldi berean, Gobernua osatzen duten alderdi guztiek kolpe handia jasango dute. SPDk 10 puntu gal ditzake, bere historiako emaitzarik txarrena lortuz ( % 15 baino gutxiago), Berdeek 3 eta 4 puntu artean galduko lituzkete eta FDPk botoen erdia galduko lituzke, Parlamentutik kanpo geratuz.
CDU eta AfDren arteko koalizioa aukera txikikoa da oraingoz, nahiz eta gobernuaren aukera indartsuena izan ehunekoei dagokienez. Eta hori ez da — sinetsarazi nahi diguten bezala — CDUk ultraeskuinaren aurka altxatutako “harresiaren” emaitza. Alderantziz, azken urteotan etengabe hurbildu dira AfD-ra, batez ere immigrazioari dagokionez. Errealitate hori Europa osoan nabarmena da, eta horren ordezkari argia dugu Ursula von der Leyen, Europako Batzordeko burua eta CDUko kidea, Meloni goraipatu eta harekin lankidetzan aritu dena.
CDUko liderrak AfDrekin koalizioa “ez” egiteko arrazoiak Ukrainan duen jarrera militaristari eta AEBetako inperialismoaren presioari erantzuten dio. Interes inperialista alemaniarren eta kapital iparramerikarrari lotutakoen ordezkari are erasokorrena den aldetik, Friedrich Merzek ez dio uko egiten Errusiarekin zuzenean borroka izateari. Horregatik eman diote behin eta berriz TAURUS misilen babesa sistema Kievi. AfD, ordea, Errusiarekin eta Txinarekin negozio handiak egin dituzten burgesiako sektoreekin lotuta dago. Sektore horiek izuaz ikusten dute Alemania hondamendira eramaten ari den politika, AEBetako inperialismoaren morroi huts bihurtuz.
Egoera horretan, CDUren bazkide gertagarriena SPD izango da berriro, edo, eserleku nahikoak lortuz gero, Berdeak. Hala ere, horrek bi alderdien krisia sakontzea baino ez du egingo, eta Gobernu oso ahula sortuko du, presio handien menpe. Gainera, krisi ekonomiko gogor baten erdian, oposizioan dagoen AfDk bidea zabalik izango du hazteko eta are gehiago indartzeko. Demokrazia burgesaren eta parlamentarismoaren krisiak sakontzen jarraituko du EBko nazio nagusian, eremu guztietan ondorio izugarriak izango dituelarik.
Alemaniako kapitalismoaren krisiak klase borroka basatia piztuko du
Gobernu honen porrotak indartu egingo ditu kapital handiko sektoreak zeintzuk langile klaseari gogor erasotzea irtenbide bakartzat jotzen duten. AEBn Trumpen berrautaketaren ondorioz barne etsaiaren aurkako gerrarekin ikusten ari garena.
Ez da kasualitatea aldaketa hori industria-erraldoi nagusiek (Volkswagen, ThyssenKrupp, SAP, Bosch, etab.) milaka kaleratze eta lantegi-itxiera iragartzen dituzten aldi berean gertatzea. Nazioarteko lehiakortasuna bermatzeko erabakigarriak diren Errusiako energia merkeen galerak areagotu du Gainekoizpenaren krisia..
Alemaniako BPGaren % 30 inguru industria sektoreari zor zaio. Industria metalurgikoa, kimikoa, ingeniaritza mekanikoa eta, batez ere, automobilarena munduko merkatuaren abangoardian egon dira hamarkadetan zehar, eta kapital handiarentzat irabazi itzelen iturri izan dira. Baina luzaroan kapitalismoaren egonkortasun gune bat izan zena haren kontrakoa bilakatzen ari da.
Txinaren lehia gero eta handiagoa, puntako potentzia teknologiko bihurtuz, eta merkatal gerra oldarkorra eta AEBetako protekzionismoa, bereziki Alemaniari eragiten ari zaiona, kapital germaniarren ihesa AEBetara areagotzea eragiten duena, 5.900 milioi dolarretik (2022an) 15.700 dolarrera (2023an), Alemaniako industria oso gogor kolpatzen ari da. Volkswagen adibide adierazgarria da: 2024ko hirugarren hiruhilekoan irabaziak % 64 jaitsi ziren eta taldeak gero eta eragin handiagoa galdu zuen Txinako lehiaren aurrean, bereziki auto elektrikoaren sektorean.
Volkswagenek, Alemaniako industriaren ikurrak, historian lehen aldiz iragarri du lantegiak itxiko dituztela herrialdean. Hau izebergaren tontorra besterik ez da. Kielgo Munduko Ekonomia Institutuak aurreikusi duenez, Alemaniako ekonomiak beherakada handia izango du bigarren urtez jarraian, eta industria-ekoizpenak % 10eko beherakada izango du 2024ko urtarriletik ekainera bitartean. Alemania atzeraldi sakon batean murgilduta dago. Krisi hori kapitalismo germaniarraren eta europarraren gainbehera orokorraren adierazgarri da: 2000. urteaz geroztik, EBren partaidetza munduko ekonomian % 28 jaitsi da, eta Alemaniakoa % 33!
Ondorioak langile klaseak nabarituko ditu. 30.000 kaleratze, % 10eko soldata murrizketa eta VWko hiru lantegiren itxiera iragartzen duten aldi berean, zuzendaritza batzordeko kideek 40 milioi euro jaso dituzte soldatetan 2023an, eta VWen CEOa izan da munduan hobekien ordaindutakoetako bat 10 milioi eurorekin.
Ernest & Young auditorearen arabera, Alemaniako Dax, MDax eta SDax burtsa-indizeetako enpresetako goi exekutiboen ordainsaria % 11 handituko da batez beste, 2023an urteko 2,65 milioi eurora arte, eta enpresetako zuzendariena % 16ra arte igoko da. Opel, BASF, Bosch, SAP eta Miele enpresetan langileen murrizketa handiak iragarri dituzte, eta Bayerren eta Schaefflerren lantegi osoak itxi nahi dituzte. Errealitate horren ondorioz, munduko aberatsenek %1 izanik herrialdeko aberastasunaren % 35,3 bereganatu dute.
Kalean borrokatzeak soilik geldiaraziko ditu patronala eta eskuin muturra. Alternatiba iraultzailearen alde!
Eagundoko erasoetarako prestatu behar dugu. Kapitalisten erantzuna, beti bezala, desindustrializatzea eta inbertsioak langile klasea are gehiago zapalzen duten lekuetara eramatea da. Gure erantzuna: enplegu guztiak defendatzea, lanorduak murriztea soldata eta konpentsazio guztiak mantenduz, kontabilitate liburuak irekitzea eta enpresa handi horiek nazionalizatzea gizartearen zerbitzura jartzeko!
Hala ere, sindikatuen zuzendaritzatik, IG Metalletik, ez da horrela erreakzionatzen ari. Volkswagenen, 30.000 kaleratze gertagarrien aurrean, bi urtez hobariei uko egitea proposatzen ari dira buruzagi sindikalak [3]. Hau da, langileentzako murrizketa berriak. Izan ere, egoera horren erdian, IG Metallek akordio bat lortu du sektoreko hitzarmen kolektiboaren negoziazioan. Eta horixe egiten du Alemaniako ia multinazional handi guztietan aurrekaririk gabeko erasoaldia iragartzen denean.
Orain inoiz baino gehiago borroka bateratua planteatu behar da, eta ez negoziatu enpresaz enpresa murrizketen dimentsioa edo zein fabrika itxi eta zein ez. Zatitzeko eta irabazteko taktika hau, hainbeste aldiz ikusi duguna, patronalari bakarrik egingo dio mesede. Ekintza sendoak planteatu behar ditugu, ohartarazpen-grebetatik, erabat kaltegabeak, greba serio, militante eta demokratikoetara pasatuz, behetik eta ekintza zuzenaren bidez, 24, 48, 72 ordukoak edo astebetekoak, eta lantegiak okupatzea proposatuz, itxi ez daitezen.
Baina, batez ere, alternatiba politikoa behar dugu. Die Linke, SPDren ezkerretara indartsu sortu zena Schröder Gobernuaren murrizketa politika basatien ondorioz, aurrekaririk gabeko krisi batean dago, eta Parlamentutik kanpo gera daiteke. Krisi hori politika gero eta eskuindarragoa defendatzeak eragin du, gobernuarekin lankidetzak, jarrera erabat sionistak eta Netanyahu armatzen jarraitzeak edo eskubide demokratikoetan murrizketak babesteak, hala nola Samidoun bezalako Palestinarekiko elkartasun-erakundeak legez kanpo uzteak.
Bestalde, Sarah Wagenknecht (BSW) aliantza, ezkerrekoa, antikapitalista eta arrazakeriaren aurkakoa den alternatiba bat eskaini beharrean, lotsagarri makurtu da AfDko jarrera erreakzionario eta arrazistenetara, langile alemanen arazoak etorkinei leporatuz. Horrelako proposamenekin, nola ez du aurrera egingo AfDk?
Izan ere, BSWk Die Linken zeuden posizio aurrerakoiak alde batera utzi ditu, eskuinaren programa ekonomiko burgesa argi eta garbi defendatuz. Nazionalizazioak arbuiatu dituzte, ekonomiarentzat gutxieneko soldata baxuegiak dakarren zamaz kexatu dira, eta Alemaniako enpresaburuen sena berritzailea eta izaera aurrerakoia goraipatu dituzte.
Jakina, ekintzaile eta antifaxista askok, eskuin muturraren igoera arriskutsuaren aurrean eta hauteskunde alternatibarik ez dagoenez, Die Linkeri emango diote botoa, eta agian batzuek, erreakzionarioa izan arren, baita BSWri ere, Die Linkeren zatiketa bezala azaleratu dena.
Hala ere, bi alderdiek kapitalismoaren aurkako programari uko egin diote, gupidagabeko esplotazioarekin, guda inperialista harrapariekin eta gutariko askok lehen pertsonan bizi dugun miseria sozialarekin. Ez dago irtenbiderik sistema horren pean, eta, horregatik, benetako programa sozialista aldarrikatzeko unea da, bankarien eta kapitalista handien aurka egingo duena, eta ez gure klase-anai etorkinen aurka, Sarah Wagenknechtek hainbeste goraipatzen dituen enpresari eta ekintzaile txiki horiek gupidagabe zapaltzen baitituzte.
Langile klasearen benetako alternatiba iraultzailea, miseria kapitalista kudeatzen saiatzen den ikuspegi parlametari hutsa alde batera uzten duena, eta mugimendu sindikalarekin eta mugimendu sozialekin lotzen dena, kalean borrokatuz, faxismoari aurre egin nahi diogun guztiak oinarritik antolatuz.
Horrelako alderdi batek AfDren demagogia soziala ahulduko luke krisia beren haragitan sentitzen duten baina etorkizunari itxaropenik gabe begiratzen dioten guztien artean, eta krisiari irtenbide bat ematea ahalbidetuko luke, benetan ezkerrekoa, antikapitalista, internazionalista eta sozialista.
Ez CDUren ez AfDren aldeko botorik!
Botorik ez Scholz Gobernuko gerrazale ultramilitaristei!
Kapitalistak desjabetzea eta langileen demokrazia!
