Cadizko metalgintzan beste bi greba egun erraldoi bizi izan ditugu. Egun hauetan, milaka langileren sormena, erresistentzia eta indarra tentsio maila gorenera iritsi dira. Patronalari, poliziari, komunikabideei eta “langileen ordezkari” gisa definitzen diren eskirol horiei aurre eginez, Cadizko langile klasea langileen duintasunaren adibide oso baliotsua ematen ari da.
Grebaren hamaikagarren egunean pikete masiboak izan genituen Navantian eta Dragadosen. Ehunka langilek metalgintzan erabateko langabeziari eusteko erabakia hartu dugu, patronalak duen irabazi kutxa hori murriztuz, lanaldian zehar gu esplotatzeari esker.
La #HuelgaDelMetalCádiz sigue con fuerza en su undécima jornada. La asamblea obrera de Cádiz manda un mensaje claro: basta de retrocesos firmados por la patronal y a la burocracia sindical.
— Izquierda Revolucionaria (@IzquierdaRevol) July 3, 2025
Una lucha histórica y llena de conciencia de clase. pic.twitter.com/GI1RkIcL3v
Presioak izugarriak dira eta badakigu lankide asko, min handiarekin, lanera sartzera behartuta ikusten direla. Kide diren eta kide izango diren horiek ez dute zerikusirik burokrata eskirolekin, haiei erabat arrotzak baitzaizkie klaseko elkartasuna eta hitzarmen duin baten aldeko sakrifizioa.
San Fernandon ondo ikusi dugu bereizketa hori. Asteazkenean, 300 langilerekin batzarra egin ondoren, Navantiako enpresa batzordeko hainbat kidek patroiaren asmoak betetzera jaistea erabaki zuten: eta CGTko greba batzordea gutxieneko garbiketa zerbitzu bat sartzera behartzen saiatzea. Greba batzordearen eta pikete osoaren erantzuna, garbitzaileak barne, argia izan zen: ez, ez eta ez.
El comité de empresa de Navantia-SanFernando, haciendo de portavoz de la patronal, ha tratado de negociar con los trabajadores en huelga servicios mínimos para la limpieza. ¿Pero no os da vergüenza?
— Izquierda Revolucionaria (@IzquierdaRevol) July 2, 2025
Nuestra respuesta ha sido clara: NO. Ni un paso atrás en la #HuelgaDelMetalCádiz pic.twitter.com/6IgUpLwxcT
Patronalak ulertu zuen zerbait gehiago behar zuela ontziolako garbitzaileak, langile borrokaren titan horiek, mendean hartzeko. Eta presioen eta xantaien eraso zital bat egin zuten. Kideek modu eredugarrian eutsi zieten ordu luzez, ultimatuma eman zien arte: “ lanera sartzen zarete, edo patronalaren artilleria zigortzaile eta errepresore guztia zuen gain egongo da”. Greban zeuden langile guztiek ulertu genuen gertatzen ari zena. Gure kideak sartzera behartuta egotea ez zen traizio bat, patronalaren metodo higuingarrien eta langileen ordezkaritza usurpatzen duten eskirol horien prestutasunaren erakusgarri baino ez zen.
Ordu batzuk geroago, hori guztia helarazi ahal izan genuen Cadizko ontzioletan egindako metalaren batzar nagusira. Polizia-dispositibo batek inguratu zuen batzar hau, batzarrak eta askatasun sindikala krimen bat ziren garaietan bezalaxe. Eta lotsagarriena polizia-dispositibo horren arduradun politikoak dira, hain zuzen ere, “historiako gobernurik aurrerakoiena”, PCEko karneta duen lan-ministro bat barne. Guztiz penagarria.
Impresionante despliegue represivo en la asamblea de Cádiz por la #HuelgaDelMetalCádiz pic.twitter.com/NriI0Oaywn
— @CTM coordinadora de trabajadores del metal (@CTM97560609) July 3, 2025
Baina presio, xantaia, kolpe eta errepresio guztiak gorabehera, batzarraren borondatea argia izan zen: grebak aurrera jarraitzen du eta enpresa batzordeetan eskirolen aurkako gure borrokak aurrera jarraitzen du.
Grebaren 12. eguna langileen demokraziaren beste erakusgarri handi bat izan zen. Edozein sindikatuko zuzendariren erantzukizuna da argi hitz egitea eta gudu bateko zailtasunak azaltzea. Horrela bakarrik gogortu eta prestatu daiteke gure klase osoa borroka erabakigarrietarako.
CGTko eta CTMko kideek ez zuten ezkutatu eskirolen existentzia, ezta FEMCAk negoziatzeko duen borondaterik eza ere, ezta burokrazia sindikalaren boikota ere. Grebak dituen erronkak azaltzea funtsezkoa da erabaki kontzienteak hartzeko, tutore ez izatea eta batzarrek erabakitzea.
Sindikalista zintzo baten eta burokraziaren arteko aldea benetako borrokalariek gure klase osoak bezala hitz egiten eta sentitzen dutela, ez dutela diplomazia ustela erabiltzen engainatzeko. Errealitatea beste kide bat bezala azaltzen dute, langileen borroka indartzeko interes bakarrarekin.
La asamblea de San Fernando vota a favor de continuar la #HuelgaDelMetalCádiz. 12 días ya.
— Izquierda Revolucionaria (@IzquierdaRevol) July 4, 2025
Frente a una patronal salvaje y a la represión, contra el sabotaje de la burocracia, la determinación de los trabajadores lo puede todo.
¡Viva la lucha del metal! pic.twitter.com/xCe3iBbAlt
Eta horrela egin ziren batzarrak San Fernandon eta Dragadosen. Zein izan ziren batzar haien ondorioak? Bai, zailtasunak daude, inork ez zuen esan langileen borroka erraza zenik, baina tentu egoteko prest gaude. Gure klaseak mundua mugitzen du eta patronala garaitzeko gai gara. Horregatik eusten diogu grebari eta borrokan jarraitzen dugu.
Baina beste ondorio askoz garrantzitsuagoa da, hitzarmen hobea lortu dugun ala ez alde batera utzita, patronalaren aurkako gerra askoz luzeagoa dela. Eta gure ahulezietako bat da gure legezko ordezkaritzan patronalaren zerbitzariak ditugula. Orain arbuiatzen dugun miseriaren eta bake sozialaren hitzarmena sinatu duten eskirol horiek dira. Horregatik, gure betebeharra da enpresa batzordeetatik kanporatzea eta gaur egun metalean greba mugagabea zuzentzen ari den sindikalismo borrokalaria eraikitzea. Hori da patronala garaitzeko bidea.
Atzerapausorik ez metalaren borrokan!
