Argazki eta bideo bilduma

Hamahiru eguneko greba Cadizko metalgintzan. Cadizko herriaren eta Espainiako langile klase osoaren babesa eta elkartasuna lortu duen borroka kolektibo baten hamahiru jardunaldi. Pikete masiboen gudu bat, errepresio polizial basatiari aurre egiten, eta manifestazio jendetsuena, aspalditik gogoratzen ez diren bezalakoak.

Librería"
Hamahiru eguneko greba Cadizko metalgintzan. Cadizko herriaren eta Espainiako langile klase osoaren babesa eta elkartasuna lortu duen borroka kolektibo baten hamahiru jardunaldi.

Hamahiru egun hauetan asko ikasi dugu. Lehenik eta behin, langileok martxan jartzen garenean dena alda dezakegula.

Askok aurreikusten genuen bezala, UGTko zuzendaritzak grebaren bigarren egunean saldu gintuen, inongo pikete edo batzarretan agertu gabe, ezertaz informatu gabe. Akordio ziztrin bat sinatu zuten, patronalarentzat txeke zuri bat zena. Pertsonaia horiek beti egiten duten bezala, langileen eta haien familien sentimendutik erabat aldenduta, eta hainbeste gurtzen duten bake sozial horrek ekartzen dizkien pribilegioetatik eroso bizi direnez, besterik gabe gatazka itxiko zutelakoan zeuden.

Baina ez zen horrela izan. Enpresarien zerbitzariek ez zuten ondo kalkulatu, ez zuten ulertu hainbat urtetan atzerapausoak, soldata baxuak, prekarietatea eta lankide askoren bizitzan gertatutako istripuak jasan ondoren pilatutako amorrua.

Eta erantzuna izugarria izan zen: batzar jendetsuetan EZ bozkatu genion aurreakordioari eta BAI hitzarmen duin bati. Eta ez ginen hor geratu: bi manifestazio antolatu genituen milaka kiderekin, familiekin eta gazteekin, ekainaren 25ean, asteazkena, Cadizen eta 30ean, astelehena, Puerto Realen. Adierazpen horietan parte hartu zuenak oso ondo daki zertaz ari garen: determinazioa eta indarra gainezka zeuden.

Grebako hamahiru egun hauetan aurre egin behar izan diogu, enpresariek, ugazaberen ahotsa diren moketako “sindikalistek” eta gure borroka isilarazi duten komunikabideek osatutako aliantza santu bati. Beren pikete armatuak sakon erabili dituzte, etxegabetzen dituen polizia hori, borrokan ari direnak zapaltzen dituena, sindikalistak eta gazte antifaxistak espetxeratzeko muntaia astunak egiten dituena. Baina borrazoek, gomazko pilotek, jipoiek eta atxiloketek gure hormaren kontra jo dute.

Librería"
Ikasle Sindikatuko gazteak lehenengo minututik metaleko langileen borroka babesten.

Aliantza honetan Andaluziako Juntako PPk ere paper nabarmena jokatu du, beti patronalaren ondoan, eta zoritxarrez PSOE-Sumar Gobernu honek oso aurrerakoia dela esaten duen arren, langileok gehiengoz baztertu dugun akordio miserable hau bermatu du, eta istiluen aurkako taldeak bidaltzen dizkigu makilakadak ematera. Postureoaren “antifaxismoa” agerian geratu da metalaren greban, beste gai askotan bezalaxe.

Baina gauza bat oso argi geratu zaigu: ekintza kolektiboko hamahiru egun hauetan klase hartu dugu geure burua eta esplotaziorako lehengai izateari utzi diogu. UGTk eta CCOOk bere afiliatuei eta langile guztiei bizkarra emanez zuzentzen duen burokrazia horren antolaketaren, langileen demokraziaren, errepresioaren aurkako talken eta maniobren bidez, gure kontzientziak urrats erraldoia eman du, eta hobeto ulertzen dugu borroka sindikala beste zabalago baten parte dela zapalkuntza kapitalistarekin amaitzeko. Eskola hau ordainezina da, eta hemen, klase borrokaren eremu zehatzean, iraultzaileak ere probatzen dira.

Gaur astelehena, uztailak 7, lanera itzultzea erabaki dugu, langile mugimenduaren historian orri gogoangarri bat idatzi duen greba baten hamahiru egunen ondoren. Lehenaldia eta ondorena markatzen dituen greba, duintasunez betetzen gaituena, eta BURUA OSO ALTU dugula lanera itzultzeko aukera ematen diguna. Bai, gure soldataren zati bat sartzeari utzi diogu, baina inposatu nahi zizkiguten astakeria batzuk eragotzi ditugu, hala nola soldataren % 75 zuten gazteentzako kontratu hori, guztiontzako mehatxua zena.

Oraindik ez dugu lortu hitzarmen duin bat. Baina hemen ez da amaitzen. Borroka luzea izango da eta ez dugu gu ixiltzerik onartuko. Denetik dakitela uste dute pentsatzen badute bake soziala lortu dutela enpresariek poltsikoak bete ditzaten gure lan baldintzak degradatzearen kontura.

Berriro ere erabakita daukagu borroka hau egitea: enpresa-batzordeetatik kaleratzea beren kideen ondoan jarri beharrean patronalaren ondoan jarri diren eskirol eta burokrata guztiak, eta plantilla guztietan langileen ordezkari duinak lor ditzagun, benetako sindikalismo borrokalari eta asanblearioa defendatu eta praktikan jar dezaten. Interbentzio askotan adierazi dugun bezala, bai CTM bai CGT tresna bat baino ez dira, eskubideetan eta aldarrikapenetan aurrera egiteko bitarteko bat.

Eta argi eta garbi salatzen dugu jasan dugun errepresio bortitza, hamarnaka lagun zauritu eta 25 atxilotu baino gehiago ekarri dituena, eta egun ere mantentzen dena, Marlaska ministroaren polizia Puerto Real eta beste herri batzuetako auzuneetan sartuz gure kideak arbitrarioki atxilotzeko. Poliziaren basakeriaren amaiera, atxilotu guztien berehalako askatasuna eta irekitako prozesu judizial guztien artxibatzea eskatzen dugu.

Ez ditugu inoiz ahaztuko greba honen ikasgaiak. Harro gaude egin dugunarekin, eta uste dugu gure gurasoek eta aitona-amonek ere, hainbeste irakatsi zigutenek, hala egongo liratekeela. Ez diegu huts egin ez haiei, ez gure klaseari.

Gora metalaren borroka! Aurrera, lagunok!

Cadizko metalaren greban argitaratu ditugun kronika eta material guztiak

Somosaguasko 7ekin elkartasuna

Somosaguasko 7ekin elkartasuna