Alokairuen ordainketaren grebarantz!
Apirilaren 5ean, larunbata, Estatuko hiri nagusietako kaleetan oihu masibo bat entzungo da berriro, etxebizitza duina eta eskuragarria lortzeko arazo gero eta larriagoari irtenbidea ematea eskatuz.
2024. urtearen hasieran Kanariar Uharteetan egin ziren lehen manifestazioetatik hasi eta udazkenean Madrilen eta Bartzelonan zein Bilbon egin ziren mobilizazio erraldoietara arte; milioika pertsona, batez ere gazteak, espekulazioaren eta gure soldaten zati gero eta handiagoa bereganatzen duten etxejabe errentarien harropuzkeriaren aurka borrokatzera atera gara.
Mugimendu honek indar izugarria erakutsi du, alokairuen greba errealitate bihurtzeko antolatu eta indartu behar duguna. Erregimeneko komunikabideetako kalakari guztiak ideia horren aurkako kanpaina basati bat egiten ikusteak erakusten du kontsigna horri dioten benetako beldurra.
Milioika pobretzen gaituzten politika kapitalisten salaketa bihurtu da borroka hau. Alderdi Popularra, EAJ eta eraikuntzako eta higiezinen sektoreko enpresari handiak zuzenean seinalatzen ditu, baina ez horiek bakarrik. Era berean, PSOE-Sumar Gobernuak duen erantzukizun nabarmena seinalatzen du, ez baitu neurri eraginkorrik hartzen eta gainera etxejabe errentariak babesten baititu.
PSOE-Sumar Gobernuak espekulatzaileak eta errentariak aberasten laguntzen du
Datuek argi uzten dute: alokairuek %14ko igoera historikoa izan dute 2024an. Milioika familiak beren diru-sarreren %60 behar dute etxea ordaintzeko eta ehuneko hori are da gazte gehienentzat.
2008ko krisia aldaketa puntua izan zen. 2002an, familien %80,7k ohiko etxebizitza jabetzan zuten. Hogei urte geroago, ehuneko hori %72ra jaitsi zen. Joera hori bizkortzen ari da, eta higiezinen propietatearen jabetzaren kontzentrazioak aurrera egiten du. Etxebizitzaren salerosketa, 2024an, 641.919 eragiketakoa izan zen, 2007tik izandako bigarren handiena. Prezioen batez besteko igoera %11,2koa izan da aurreko urtearekin alderatuta, eta 2008ko higiezinen burbuilaren unerik gorenekoak gainditu ditu.
Etxebizitzetan egindako inbertsioa estuki loturik dago turismoaren sektorearen hedapenarekin eta gorakadarekin eta espekulazio eta negozio iturri basati bihurtu da jabe txiki, arrazista eta matxista horientzat, EAJren, PPren eta Voxen oinarri direnentzat. Baita nazioarteko enpresa handientzat eta inbertitzaileentzat ere.
PSOE-Sumar gobernuak behin eta berriz aho betez iragartzen dituen neurriak demagogia hutsa dira. Etxebizitza publikoak sortzea ezerezean geratzen da eraikitzeko ekimena esku pribatuetan uzten delako. Zein higiezin-sustatzailek aukeratuko du etxebizitza prezio mugatuetan eraikitzea, bigarren eskuko merkatuan etekin izugarriak lor baditzake?
Are gehiago, neurri horiek errentatzaileei eta espekulatzaileei egiten diete mesede. Dirulaguntza mamitsuak eskaintzen dizkie, normalean zerga-kenkarien bidez, alokairuen prezioa beren borondatez moteldu dezaten. Azkenean, prezioak ez dira jaisten eta laguntzak parasito horiek poltsikoratzen dituzte.
Norabide horretan doa Bartzelonako Udalak (PSCk gobernatzen du, Barcelona en Comuren babesarekin) etxegabetzeko mehatxupean zeuden Casa Orsolako maizterren borrokari eman dion erantzuna. Desjabetzea planteatu beharrean, Udalak higiezina erostea erabaki zuen funts putreak 2021ean ordaindu zuena baino %70 garestiago. Hau ez da espekulazioaren aurka borrokatzea, espekulatzaileak diru publikoarekin elikatu eta gizentzea baizik!
PSOEk eta Sumarrek hasitako bidetik ezinezkoa da etxebizitzaren arazoari konponbiderik ematea. Ez dugu ezer espero behar haiengandik, eta, horregatik, gure mobilizazioetan adierazten den haserrea indar eraginkor bihur dadin, arazoaren errora doan programa bat eraiki behar dugu. Hau da Ezker Iraultzailetik proposatzen dugun programa:
• Titulartasun publikoko bi milioi etxebizitza eraikitzea alokairu sozialerako, besterendu ezin daitezkeenak eta LGSaren %20 gainditzen ez dutenak. Horretarako, bankuen, funts putreen, espekulatzaileen eta etxe-jabe errentarien esku dauden etxebizitzak desjabetzea, kalte-ordainik gabe, Sarebek oraindik kudeatzen dituen etxebizitzekin batera. Etxebizitza unibertsal publikoaren parke hori borrokan inplikatutako sindikatu, asanblada eta etxebizitzen kolektiboen kontrolpean eta kudeaketa demokratikoaren kontrolpean egon behar da.
• Alokairu guztiak topatzea egungo prezioen batez bestekoa % 50 jaitsita. Maizterrak babesten dituzten alokairu-kontratu mugagabeak eta neurrigabeko klausulen debekua.
• Alokairu guztiak berehala topatzea, metro karratu bakoitzeko egungo prezioen batez bestekoa %50 jaistea dakarren gehieneko muga ezarriz. Edozein motatako abusuzko klausulak debekatzea, eta etxeko arau-hausleei zehapen eredugarriak ezartzea.
• Alokairuko kontratu mugagabeak ezartzea, maizterrak babesteko eta gehiegizko igoerak eragozteko.
• Hiri-lurzoruaren eta lurzoru urbanizagarriaren desjabetzea, kalte-ordainik gabe, inbertsio-funtsen, bankuen eta higiezinen espekulatzaileen esku. Higiezinen agentzia handien eta eraikuntza-enpresen desjabetzea. Lurralde guztietan eraikuntzako enpresa publikoen estatu-sarea sortzea, langileen kontrolpean. Horrela, lizitazio publikoen ustelkeria odoltsua amaituko litzateke eta etxebizitza merkatutik aterako litzateke.
• Turismo-alokairua edo sasoiko alokairua debekatzea bizitegi-defizita duten eremuetan.
• Etxegabetzeak legez debekatzea. Aski da langile klasea pobretzeaz. Auzo eta langileen autodefentsa Desokupako faxisten eta haien higiezinen negozioaren aurka.
Mobilizazioari eta borroka kolektiboari esker, hilabete hauetan gure amorrua gatazka sozial oso indartsu bihurtu dugu. Apirilaren 5ean, egun berean manifestazio jendetsu bateratuetan protagonista izango gara, eta hori aurrerapauso handia da. Baina garaitzeko, garrasi hori borroka luze eta sendo bihurtu behar da, Gobernu zentrala eta autonomikoak garaitzeko eta banketxeak, funts putreak eta etxejabe errentariak paretaren kontra jartzeko gai dena.
Horregatik, alokairu-greba antolatu behar da, eta ekintza langile klase osora zabaldu. Eta ekintza horretan laguntza-masa kritiko hori metatuta, behetik lan egin behar da herrialdea erabat geldiarazteko greba orokor handi batean, sindikalismo borrokalariaren eta borroka emateko prest dauden erakunde eta mugimendu sozial guztien parte-hartzearekin.
Joan den mendeko hirurogeita hamarreko hamarkadan bezala, klaseko borroka estrategia batekin, langileok dugun indarraren bidez herrialdea geldiaraziz, egoera irauli eta benetako garaipena lortuko dugu.
