Emakume langilearen egun historikoak Euskal Herriko kaleak bete ditu berriro, hala nola estatu mailan, manifestazio handi eta jendetsuetan, emakumez, gaztez, langilez gainezka, gure klasearen indar aparta erakutsiz. Eta berriro ere, manifestazioen izaera antikapitalista argi geratu da eta ozen baino ozenago entzun dira ultraeskuindar negazionisten aurkako oihuak, Palestinako herriak jasaten duen genozidio sionista salatzen dutenak edota PSOEko ministroek ordezkatzen duten feminismo burgesaren itxurakeria seinalatzen dutenak.

Aske eta Borrokalarietako, Ezker Iraultzaileko eta Ikasle Sindikatuko komunista iraultzaileak borroka honen lehen lerroan egon gara. Ikasleen greba orokor feministaren deialdiak arrakasta handia izan zuen: milioi bat ikaslek baino gehiagok egin zuten bat grebarekin, eta 100 mila gazte inguruk hartu zuten parte goizean antolatu genituen 30 manifestazioetan.

Bilbon 10 mila gazte inguru bildu ziren goizean egin genuen manifestazioan, eta milaka izan ziren Gasteiz, Donostia eta Iruñeakoetan. Era berean, azpimarratu beharra dago estatu mailan ere manifestazio hauek izan zuten indarra, Catalunyan, Galizan, Madrilen, Asturiasen, Andaluziako hiriburuetan, Valentzian… Arratsaldean sekulako uholdeak hartu zituen kaleak eta mobilizazio orokorretan parte hartu genuen, gure blokeetan indar biziz jendetza bilduz.

Gure adierazpenean adierazi genuenez, M8ko deialdian ikasle gazteok irmotasunez erreakzionatzea eta manifestazioek hain giro borrokalaria izatea hemengo eta nazioarteko egoera politikoaren erakusgarri argia da. Klaseko feminismo iraultzaileak bere indarra eta gazteon artean lortu duen babes zabala erakutsi du.

Nazkatuta gaude sexu-indarkeria jasateaz. Nazkatuta gaude justizia frankista, patriarkal eta klasista honekin, epaiez epai kolpatzen gaituelako. Guk hildakoak jartzen ditugun bitartean, Voxek eta PPk beren diskurtso negazionista eta matxista azpimarratzen dutelako, emakumeen aurkako bortxaketaren eta LGTBI kolektiboaren aurkako indarkeriaren kultura hauspotuz eta gobernatzen duten lekuetan gure eskubideak ezabatuz.

Goizeko ikasle manifestazioek zein arratsaldeko mobilizazio jendetsuek mezu oso indartsua bidali diote VOXeko eta PPko ultraeskuinari: ez ditugu zuen umiliazioak onartzen, ezta zuen sistemak emakumeei ezarri nahi dien zorigaiztoa ere. Argi dago.

M8aren jatorri antikapitalistak bizirik dirau

1910ean Emakume Sozialisten Bigarren Konferentzian Clara Zetkin marxista alemaniarrak, Rosa Luxemburgok eta A. Kollontaik lagunduta, beste aitzindari batzuen artean, proposatu zuen Martxoaren 8a emakume langilearen eskubideak aldarrikatzeko eguna izendatzea. Marxismoaren indarrek ezinbestekotzat jotzen zuten emakume langilearen parte hartzea (esklabuaren esklabuena), sozialismoaren aldeko borrokan nahiz oinarrizko lan eskubide eta eskubide demokratikoen aldekoan. 

Iraultzaile hauen jarrera A. Kollontaik laburbildu zuen: "Zein da feminista burgesen helburua? Senarrek, aitek eta nebek orain gizarte kapitalistan dituzten abantaila berberak, botere bera, eskubide berberak lortzea. Zein da langile sozialisten helburua? Jaiotzatik edo aberastasunetik eratorritako pribilegio guztiak deuseztatzea. Emakume langileari berdin dio nagusia gizona edo emakumea den." (A. Kollontai. Emakumearen eguna)

Denbora asko igaro da, baina esanguratsua da emakume langilearen askapen mugimenduak adierazpen-bide benetan zabala aurkitu izana. Eta hori, hain zuzen ere, boteretsuentzat beti tresna baliagarria izan zaien mugimendu feministako sektore burges txikiei desafio eginez egiten ari da. Sektore horiek nahi duten gauza bakarra kristalezko sabaia haustea eta beren pareko gizonek dituzten botere ekonomiko eta politiko berberak eskuratzea da, zapalkuntza kapitalista betikotzeko.

Burgesiaren komunikabideak gogor aritu dira M8a eta mugimendu feminista zatituta daudela esanez. Egia esanda, gertatzen dena da PSOEk ordezkatzen duen feminismo burges eta burges txikiaren benetako izaera agerian geratu dela; izan ere, Gobernuan ministro transfoboak sartu dituzte, Gazako genozidioarekin konplize direnak, eta hain gustura sentitzen direnak Ana Patricia Botínekin edo Úrsula von der Leyen militarista erreakzionarioarekin, gure esplotatzaileekin, bilduz eta koktelak hartuz.

Esan beharra dago Gobernuaren aliatuak ere agerian geratu direla. Sumar mugimendutik eta CCOOko eta UGTko buruzagietatik asko hitz egin dute "feminismo inklusiboaz", baina azkenean PSOEren politika guztiak zuritzen amaitzen dute, Gazako sarraskiaren aurrean egin duena eta Netanyahuren gobernu sionistari ematen dion babesa onartzeko, eta Trans legearen edo ‘Soilik bai da bai’ legearen aurkako eraso lotsagarriak baimentzeko.

Jakina zatiketa dagoela. Klaseko feminismo iraultzailearen masa-mugimendua 78ko erregimen kapitalistarentzat benetan arazo handia bihurtu da eta sozialdemokraziak ezin du kontrolatu. Mugimendu honi klaseko edukia kentzeko egiten dituzten ahaleginek ez dute etenik izango. Izan ere, horrelako masa-mugimendu bat borroka ideologiko gogorrak zeharkatzen du, eta komunista iraultzaileok ez diogu parte hartzeari ezta borrokatzeari utziko.

Gure borrokak aurrera jarraitzen du. Klaseko feminismo iraultzailearen alde

Azken urteotan bizi izan dugun klase arteko borrokaren adierazpenik handiena dugu hau. Horixe da emakume langilearen askapen mugimendua, hainbat adierazpidetan bizitzen ari garena: indarkeria sexistaren aurka, prostituzioaren aurka; justizia frankista, klasista eta matxistaren aurka, ultraeskuinaren aurka, esplotazio ekonomikoaren aurka, soldata arrakalaren aurka, zaintza pribatizatuen zamaren aurka, osasun publikoan abortu libre eta doakoa izateko eskubidea aldarrikatuz, Eliza Katolikoaren zapalkuntza atabikoaren eta horren gangrena pederastaren aurka...

Emakume langile eta gazteen mobilizazio handia da, hain zuzen, eskuinarentzat zapaldu beharreko lehen jo puntua. Ayusoren hitz lotsagarriak, Martxoaren 8a erabili zuenean "gizonen aurka egiten den indarkeriaren" aldarria egiteko, gerra-deklarazio horren parte dira: "iraultza feministaren" mehatxuaren aurka altxarazi nahi dute beren oinarri sozial faxista, matxista eta esplotatzailea.

Aske eta Borrokalariak eta Ezker Iraultzaileak ongi ulertzen dugu borroka honen garrantzia. Nola eraiki daiteke erakunde komunista iraultzaile bat borroka honetatik kanpo? Nola teorizatu daiteke "boltxebismoari" eta "leninismoari" buruz eta, aldi berean, ez parte hartu milioika emakume langile inplikatzen dituen eta sozialdemokraziaren erreakzioaren eta sabotajearen gorrotoa pizten duen mobilizazioan?

Ezin da erakunde komunistaz hitz egin, indar eta energia guztiak erabili gabe gure klaseko benetako mugimenduan esku hartzera. Eta emakume langilea bere emantzipazioagatik mobilizatzen ari da, sistema kapitalistaren oinarria suntsitzera begira.

Gertaera zirraragarriak bizitzen ari gara, iristeko dauden mugimendu iraultzaile handiak iragartzen dituena.

Gaur etorkizuna eraikitzen ari gara.