Greba orokorra egiteko arrazoiak eta indarra daude Euskal Herrian
Arabako eta Bizkaiko metalgintzako langileok, Mercedes Benzekin batera, greba egun historikoak egiten ari gara. Bi probintzien artean 75 mila langile baino gehiago biltzen dituen sektorea erabat geldituta geratu zen ekainaren 30ean eta gaur Bizkaiko metaleko grebak aurrera jarraitu du. Hori da patronalaren eraso bortitzari aurre egiteko bidea.
Araban eta Bizkaian ehunka langilek informazio pikete indartsuak egin dituzte. Gaur pikete bat antolatu da Bilbon, 1.000 langilerekin. Bestalde, manifestazioetan borroka eta indar giro ikusgarria arnastu da, Gasteizen 15 mila langile izan ziren atzo eta milaka gehiago elkartu ziren Sestaon eta Durangon hilaren 30ean. Eta gauza bera gertatu da gaur. Praktikan, langileen indar izugarria egiaztatzen ari gara, guztiok batera elkar joz borrokak bateratu eta zabaltzen ditugunean.
Horixe da, hain zuzen ere, patronala, EAJ-PSEren Eusko Jaurlaritza, eta Espainiako Gobernua gehien beldurtzen dituena. Beti bezala, euskal eskuina irmoki lerrokatu da enpresariekin eta Ertzaintzara jo du borroka geldiarazten saiatzeko, Durangon taberna bateko terrazan gosaltzen ari zen manifestazioaren aurretik langile bat atxilotuz edo gaur Zamudion egin dituen karga eta atxiloketekin. Aldi berean, patronala era guztietako mehatxuak egiten ari da greba beldurraren eta xantaiaren bidez geldiarazteko. Noski horretarako erabateko inpunitatea eskaintzen zaio.
Hala ere, ez xantaiak ez errepresioak ez dute langileen borroka eta determinazioa gelditzea lortzen. Are gehiago, mugimenduaren indarra gero eta langile geruza gehiago ari da eramaten grebara. Ildo horretan, langileen batzar demokratikoak egitea erabakigarria da borroka antolatzen jarraitzeko eta patronalaren maniobrei aurre egiteko, ELA, LAB eta ESK-ko lankideek Mercedesen egin zuten bezala ekainaren 29an, nahiz eta UGT boikotatzen saiatu. 1.000 langilek batzar masibo bat egin zuten eta, CCOO eta UGTren errezeloak gorabehera, EAEko fabrika handienean borroka bultzatzen jarraitzea erabaki zuen, gehiengo zabalarekin uztailaren 6, 7 eta 8an greba egun berriak bozkatuz. Mercedeseko greba metalaren borrokarako moral eta indar arnasa izan da.
Baina patronalaren eta gobernu kapitalisten ofentsiba ez da metalean bakarrik, sektore guztietan baizik, soldatak KPIaren igoera bortitzaren arabera igotzeari uko eginez, ekainean jada %10,2, gure lan-baldintzak are gehiago prekarizatuz eta zerbitzu publikoak, osasuna eta hezkuntza publikoak muineraino degradatuz. Horregatik ari dira zabaltzen gatazkak eta grebak Euskal Herrian, eta baita Espainiako Estatuan ere. Egoera hori hurrengo hilabeteetan larriagotu egingo da.
Testuinguru horretan, egun hauetan metalarekin ikusi den bezala, protestak eta grebak orokortuz eta erradikalizatuz langile klasearen indar guztia bateratzea da bide bakarra.
Bide horretarako baldintzak soberan daude bereziki Euskal Herrian, non ELAk eta LABek, gehiengo sindikalak, greba orokorra deituko balute, patronala soken aurka jarriko lukeen erabateko arrakasta izango litzatekeen. Bide horrek patronalari kontzesio garrantzitsuak ematea ahalbidetuko luke, zalantzarik gabe. Eta bide hori erreferentzia bihurtuko litzateke Estatuko gainerako langileentzat, CCOOko eta UGTko buruzagiek zabaldutako bake sozialeko politika penoso eta otzanaren aurrean.
