Ukrainako gerra inperialista puntu kritikora iritsi da. Eztabaidaezina da Errusiak helburu militarrak finkatu dituela eta orain Ukrainako lurraldearen %20 kontrolatzen duela. Horri erantzuteko, mendebaldeko inperialismoak propaganda kanpaina higuingarria jarri du martxan.

Estatu Departamentuak idatzi duen gidoiaren arabera, Bruselako burokraziak etengabe hauspotzen dutena, Putinek hekatonbe nuklearrera darama gizateria. Hala ere, orain arte nazio eta herri babesgabeen aurka suntsipen masiboko arma nuklearrak erabiltzen aditua den potentzia bakarra Ameriketako Estatu Batuak izan da.

Hondamendi eta heriotzen sarraskia

1945ean Hiroshiman eta Nagasakin jaurtitako bonba nuklearrek, Japoniako beste 67 hiri sei hilabetez bonbardatu ostean eta Hirohito enperadorearen armada erabat garaitua zegoela, 246.000 zibil erail zituzten. Baina Truman presidenteak agindutako bi eraso horiek, bestelako jopuntua zuten: Sobietar Batasuna, Armada Gorriak Hitler garaitu baitzuen Berlinen, eta Mao Tse-Tungen armada gerrillariak, inperialismo japoniarraren eta Kuomintangaren tropen aurka gerra iraultzailea egiten ari baitziren.

Hori Ipar Amerikako militarismoaren kasurik ikaragarriena izan zen arren, Bigarren Mundu Gerraren amaierak biztanleria zibilaren aurkako beste hainbat sarraski ekarri zituen. 1945eko otsailaren 13tik 15era bitartean, Erresuma Batuko eta Estatu Batuetako aireko indarrek Alemaniako Dresde hirian lau erasoaldi programatu zituzten, hiria suntsituz eta 25-40 mila zibil artean erailez.

Gaur egun Putinen tropen gerra krimenak aipatzen dira, baina garrantzitsua da azaltzea potentziek frogatutako eta dokumentatutako gerra krimenen historia luzea dutela. Ingalaterra, Frantzia edo Belgikaren iragan kolonialera eta India, Kenya, Indotxina edo Kongon egindako basakerietara jotzen badugu, adibide batzuk aipatzearren, narratibak bestelako tonua hartzen du. Washingtonek zuzenean parte hartu duen kasuetara hurbiltzen bagara, propaganda inperialistaren gezurren zinismoa eta higuina are ageriago geratzen da.

1950ean, Estatu Batuek Koreako herriaren aurkako gerra suntsitzailea hasi zuten. Urtebetean, Estatu Batuetako aire indarrak 600.000 tona bonba baino gehiago bota zituen, Bigarren Mundu Gerra osoan Ozeano Barean erabili zirenak baino gehiago, eta 30.000 tona Napalm baino gehiago isuri zituen.

AEBek Vietnamen esku hartu zutenean, bonbek eta suntsipen handiko beste material batzuek hiru milioi vietnamdar baino gehiago hil zituzten. Estatu Batuek zazpi milioi tona bonba baino gehiago jaurti zituzten, Bigarren Mundu Gerran Europan eta Asian jaurti zutenaren hirukoitza baino gehiago.

Kennedy Administrazioak arma kimikoak eremu handietan erabiltzeko baimena eman zuen, eta, hondamendi ekologikoa eragiteaz gain, herritarrak pozoitu zituzten. Urteetan zehar, abortu goiztiarren, jaiotako haurren malformazioen eta antzutasunaren epidemiak Vietnamgo ehunka mila emakumeri eragin zien. 2006an, ebaluazio ofizialen arabera, lau milioi herritarrek jarraitzen zuten dioxinaren pozoia jasaten.

AEBko arduradun politikoek kanpaina antikomunista bat planifikatu zuten, kontinente batetik bestera. CIAk eta Estatu Departamentuak estatu kolpeak antolatu zituzten Iranen eta Guatemalan 1953an eta 1954an, Stroessnerren erregimenaren antolatzaile eta babesle izan ziren Paraguain 1954tik aurrera, kolpe militarra Brasilen 1964an, eta Indonesiako milioi bat langileren eta militante komunisten sarraskia koordinatu zuten 1965ean, Suhartoren kolpe militarrarekin.

1960/61ean Kongon Patrice Lumumba boteretik kendu eta hil zuten, inplikaturik egon ziren 1971n Hugo Banzerrek Bolivian izandako asonada militarrean, 1973an Salvador Allenderen aurkako kolpean eta 1976an Argentinako Junta Militarrak eman zuenean, eta itzel armatu zituzten El Salvador, Kolonbia eta Guatemalako Gobernu genozidak. “Mundu librearen” eta “demokraziaren" bermea direla diotenek Kondor Operazioa planifikatu zuten, ezkerreko milaka militante hiltzeko eta tortura metodo errepresibo gisa instituzionalizatu zuena.

Ipar Amerikako inperialismoa Afrika iparraldeko erregimen diktatorialen babeslea izan da, eta funtsezko laguntza militar eta ekonomikoa eman dio Israelgo Estatu sionistari Palestina  anexionatzeko operazioetan eta lurralde okupazioei aurre egin dioten milaka gazteren sarraski eta espetxeratzeetan. Francoren diktadura, Portugalgoa eta Greziako Koronelen Batzordea sostengatu zituen. Hamarkadetan zehar, ezkutuan sortu zuten Gladio sarea Europan, ‘Contra’ finantzatu zuten Nikaraguan, Kubaren aurkako blokeo kriminalarekin jarraitu zuten inbasio saiakeran porrot egin ondoren, eta Mexikon PRIren erregimena babestu zuten, atzean ehunka mila desagertu zituela.

SESB kolapsatu ondoren, AEBek Europako ekialdean ezarri zituzten politikek, dozenaka herrialde pobrezia latzera eraman zituen agenda neoliberala ezartzeaz gain, NATOren bidez Errusiaren aurkako setio hesia sortu zuen. Eraiki zuten munduko aginte berrian, esku hartze militarrek eta haiekin batera etorri ziren ankerkeriek jauzi izugarria eman zuten kuantitatiboki nahiz kualitatiboki.

Jugoslavia lurraldearen balkanizazio berri baten gerran murgildu zen, kapital iparramerikarraren eta alemaniarraren etekinetarako. Sadam Huseinen erregimenak ustez egiten zituen nazioarteko terrorismoaren eta suntsipen handiko armen aurkako borrokaren argudioarekin, Afganistan eta Irak inbaditu eta suntsitu zituzten. Gauza bera esan daiteke Siria, Yemen, Sudan eta beste hainbat esku hartzeren inguruan. Brown Unibertsitatearen ikerketa baten arabera, inperialismo iparramerikar eta otanistak gutxienez 900.000 hildako eta 38 milioi desplazatu eta errefuxiatu eragin ditu 2001eko irailaren 11tik hona.
Mendebaldearen estrategiak porrot egin du

Ukrainako gerra inperialista denbora luzez prestatzen joan da. Eta Washingtonek herrialde giltzarri hau Errusiaren eta Txinaren aurkako estrategian ariete gisa erabiltzeko egin duen ahaleginak hauspotu du azkenean.

Varsoviako Itun zaharreko ia herrialde guztiak NATOn sartu diren arren, inperialismo estatubatuarrak porrot handiak jasan ditu azken hamarkadetan (Afganistan, Siria, Iran). Horrekin batera, merkataritza gerran Txinaren aurrean galtzen joan da, pandemia sekulako triskantza izan da AEBen milioi bat hildako baino gehiago eraginez eta barne gainbehera ekonomikoari, barne oreka ahultzen duten polarizazio politiko izugarria gehitzen zaio.

Ukraina kontraeraso global baten parte da, hainbat helburu dituena: lehenik eta behin, Txina buru duen bloke inperialistaren aurrerapena geldiaraztea, eta Errusiak zeregin garrantzitsua du horretan. Bigarrenik, Txinaren eta Errusiaren aurka galdutako merkatu europarrak (batez ere energia eta teknologiarenak) birkonkistatzea, eta Alemaniak kontinente zaharrean zuen posizio hegemonikoa ahultzea.

Mendebaldeko kontakizuna gezurra da. Zelenskik eta bere babesleek 2021ean Segurtasun Nazionaleko doktrina berri bat diseinatu zuten, Ukraina NATOn sartzea adostuz, Aliantzako tropek lurraldean ariketa militarrak egin ahal izatea eta Ukrainaren desnuklearizazio akordioak desegitea (Budapest 1994) eta Donbaseko gerrari amaiera ematea (Minsk 2015). Washingtonek bazekien zertan ari zen.

Zazpi hilabeteko gerraren ondoren, mendebaldeko estrategiak hondamendi izugarria eragin du. Errusiako ekonomia hondatu nahi zuten, baina Kremlinen kontu korronteko superabita ia 167.000 milioi dolarretan handitu da aurtengo urtarriletik uztailera. Centre for Research on Energy and Clean Air erakunde finlandiarraren arabera, Errusiak erregai esportazioetatik jasotzen duen diru sarrerak 158.000 milioi eurora iritsi dira otsaila eta iraila bitartean, eta erdia baino gehiago Europar Batasunetik datoz.

Errusia eta Txinaren arteko aliantzak osasun ona du, mendebaldeko propaganda inozoki zalantzan jartzen saiatu bada ere, eta gezurtatu egiten ditu Beijingen posizioa neutraltasun kalkulatu bat dela diotenak. Shanghaiko Lankidetza Erakundearen azken goi bilerak argi utzi du hori.

Baina garrantzitsuena zera da, Europako klase agintaria, Washingtonen aginduei otzan jarraituz, negu lehergarri bat prestatzen ari dela. Inflazioak soldatak jaten ditu, eta atzeraldia dagoeneko iritsi da Alemaniara. Krisi politiko, sozial eta ekonomikoa Britainia Handiaz jabetu da, non Liz Trussen Gobernu kontserbadore berriaren izen txarrak eta greba eta mobilizazio masiboen uholdeak AEBen aliatu nagusia tinkan jarri duen. Eta manifestazio masiboak bata bestearen atzetik datoz Txekiar Errepublikan, Errusiaren aurkako gerraren eta zigorren amaiera eskatzeko. Prozesu hori errepikatu egin liteke Europako beste herrialde askotan.

Inperialismo iparramerikarrak hordagoa bota du gerrak kosta ahala kosta aurrera jarrai dezan. “Ukraina gajoaren” hitzontzikeriak edo “demokraziaren” eta “askatasunaren” balioen defentsa ezin irenstekoak dira.

Europako aliatuak muga-mugan presionatuz, NATO berrarmatze orokor bat bultzatzeko erabiliz, Zelenskiren Gobernuari milaka milioi dolarreko laguntza ekonomiko eta militarra emanez… Washington bide guztietatik gerraren dinamika aldatzen saiatzen ari da. Ez baitu beste irtenbiderik: ezin du influentzia gehiago galdu Europan eta atzera egiten jarraitu Txinaren eta Errusiaren aurrean.

Laguntza militarra eta sabotajea

Errusiak, batez ere Kharkov inguruan, jaso dituen azken kolpe militarrek argi utzi dute hori. Scott Ritter Marineen inteligentziako ofizial ohiak dioen bezala, “NATOk kontu handiz aurkitu zituen josturak Errusiako defentsetan, eta aginte eta kontrol nodo kritikoak, logistika eta erreserben kontzentrazioak identifikatu zituen. Ukrainako artilleriak eraso egin zien nodo horiei, NATOk sortutako eraso kontrol-plan batean jarduten baitu. Laburbilduz, Errusiak Jersonen eta Kharkoven inguruan aurrez aurre jarri zuen armada ukrainarrak ez zuen aurretik aurre egin zion arerio ukrainarren antzik. Errusia ez zen NATOk hornitutako armada ukrainar baten aurka borrokatzen ari, baizik eta ukrainarrek tripulatutako NATOren armada baten aurka.”

Zelenskiren gobernu txotxongiloari AEBk emandako laguntza ekonomiko eta militarrak 2020an Afganistanera, Israelera eta Egiptora orotara bidalitakoa gainditzen du, eta analista batzuek uste dute martxotik 40.000 milioi dolarrera irits daitekeela.

Arrazoi hauek behartu dute Putin, nahi ez bazuen ere, 300.000 erreserbista mobilizatzera. Irailaren 21eko nazioari eskainitako hitzaldian argi utzi zuen gerra hau hil ala bizikoa dela bere erregimenarentzat:

“Mendebaldearen helburua gure herrialdea ahultzea, zatitzea eta, azkenik, suntsitzea da. Zuzenean esaten ari dira 1991n Sobietar Batasuna zatitu ahal izan zutela, eta orain iritsi da Errusia bera desintegratzeko unea lurralde arerio  askotan (…) Eta gure herrialdearen lurralde-osotasuna mehatxatuta badago, zalantzarik gabe, eskura ditugun baliabide guztiak erabiliko ditugu Errusia eta gure herria babesteko. Ez da inolako ahoberokeria.”

Donbaseko konkista gotortzera beharturik dago Putin, Ukrainako lurraldearen %20 inguru eta Errusiako botere inperialisten helburu preziatuena baita meatzaritza, metalurgia eta petrolio baliabide izugarriengatik. Hori dela eta, urrats garrantzitsua eman zuen Jersonen, Mikolaiv eta Zaporiyia probintzietako lurraldeetan eta Luhansk eta Donetskeko errepubliketan erreferendumak antolatuz, Errusiaren aldeko emaitza atera zelarik.

Berehala gertatu etorri ziren Nord Streameko sabotajeak, hain zuzen NATOko herrialdeetako uretan, mendebaldeko inteligentziak zorrotz kontrolatuak. Nori egiten dio mesede atentatu hauek? Argi dago AEBk argudio bat gehiago duela Europa bere gerra dinamikara arrastaka eramateko, bake negoziazioak eragozteko, iritzi publikoan mezu anti-errusiarra indartzeko eta Europako energia merkatuaren aldeko borrokan aurrera egiteko.

Ez da kasualitatea Antony Blinken Estatu idazkari estatubatuarrak esatea Nord Streamekin gertatutakoak “hurrengo urteetarako aukera estrategiko handia eskaintzen duela.”
Munduko hegemoniaren aldeko borroka honetan, hondamendi nuklear baten mehatxua ezin da txantxetan hartu. Horregatik, Europako langile klaseak eta ezker borrokalariak gogor arbuiatu behar ditugu mendebaldeko propagandaren gezurrak.

Monopolio handiek, inbertsio funtsek, bankuek eta armen industriak gerra honekin poltsikoak betetzen dituzten bitartean, eta ukrainarren eta europarren sufrimendua axola gabe aurrera jarraitu nahi duten bitartean, komunista iraultzaileok internazionalismoaren bandera altxatu behar dugu: behera gerra inperialista! Ospa Putinen tropak, kanpora NATO Ukrainatik! Aliantza Atlantikoa desegin, nazioarteko militarismoa berrarmatzeko planak zapuztu behar dira!

Gerra erreakzionario honetan, arma nuklearretara jotzeko ideia izugarriarekin zirikatzen ari dira, eta dinamika are gehiago berotu daiteke. Klase kontzientzia duten langileen betebeharra da gure burgesia nazionalari edozein motatako babes ukatzea. Etsai nagusia etxean dago! Ez soldadurik, ez balarik, ez eurorik gerra honetarako!